Κάποιοι από σας με ξέρετε λίγο και κάποιοι περισσότερο, άλλοι πάλι, καθόλου.
Αισθάνομαι ότι κάτι από σήμερα πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας. Βράζουν τα πνευμόνια μου από τα χημικά και από την αδικία που είδα να διαδραματίζεται μπροστά μου.
Γνωρίζετε ότι δεν έχω καμία σχέση με πολιτικές παρατάξεις και κόμματα. ¨οπως και το ότι δεν είμαι υπέρ της όποιας βίας.
Σήμερα, θέλοντας να τιμήσω τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και ότι αυτός συμβολίζει, βρέθηκα στην απογευματινή πορεία στο κέντρο της Αθήνας.
Οι περισσότεροι από εσάς δεν έχετε πάει ποτέ σε κάποια πορεία και γι'αυτό, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικά συμβάντα. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.
Λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία, στους δρόμους κάτω από τη Σταδίου, ένας ψηλός τύπος με μούσια, καπέλο και τσάντα Polo τα έλεγε με τους αστυνομικούς που ετοιμάζονταν για την περιφρούρηση της πορείας. Κλασσική φιγούρα τύπου, που λίγο αργότερα πέταγε μολότωφ και έσπαγε βιτρίνες.
Κατά τη διάρκεια της πορείας, τέτοιοι τύποι εκτόξευαν αντικείμενα προς τα ΜΑΤ. Οι ενέργειες καταδικάστηκαν από τους διαμαρτυρόμενους οι οποίοι δεν προέβησαν σε καμία χρήση βίας. Τα ΜΑΤ δε συλλάβανε κανέναν, παρά μόνο κάνανε χρήση χημικών λίγο πιο κάτω, με στόχο όμως το κυρίως σώμα της πορείας, όλους εμάς που διαμαρτυρόμασταν ειρηνικά.
Μην αντέχοντας την εισπνοή άλλων χημικών, αρκετοί αναγκαστήκαμε να αφήσουμε την πορεία και να πάμε να συνέλθουμε έξω από τα ξενοδοχεία στα πλάγια της πλ.Συντάγματος. Ανάμεσά μας ήταν άνθρωποι όλων των ηλικιών και όλων των τύπων. Σε εκείνο το σημείο δε γινόταν καμία διαδήλωση. Δεν υπήρχε καν συγκεντρωμένος κόσμος, παρά μόνο διάσπαρτοι περίπου 50-60 άνθρωποι. Μια διμοιρία των ΜΑΤ που περνούσε με κατεύθυνση προς τη Σταδίου, σταματάει, ανασυγκροτείται και μας επιτίθεται. Χωρίς λόγο. Αποτέλεσμα ήταν να τρέξουμε προς τις σκάλες της πλατείας με κίνδυνο να ποδοπατηθούμε.
Όταν απομακρυνθήκαμε αρκετά, μας έκαναν χειρονομίες τύπου “τα κάνατε πάνω σας?”.
Αυτά και πολλά άλλα τέτοια συμβαίνουν σε κάθε πορεία. Μην μπορώντας να σκεφτώ κάτι άλλο να εκφράσω τη θλίψη μου, έγραψα αυτό το κείμενο. Επικαλούμαι την αξιοπιστία μου απέναντί σας και σας κάνω γνωστά πράγματα που είναι κοινό μυστικό μεταξύ όλων όσων συμμετέχουν. Ελπίζω από μένα να τα πιστεύετε.
Νομίζω ότι λίγο πολύ όλοι συμφωνούμε ότι οι μέρες που ζούμε δεν είναι καλές. Σκεφτείτε ότι μας στερούν ακόμα και το δικαίωμα να εκδηλώνουμε την αντίθεση και τη διαμαρτυρία μας. Μην καταδικάζετε τις πορείες, προφασιζόμενοι τις φθορές στις περιουσίες των ανθρώπων. Ειλικρινά κανένας από αυτούς που διαμαρτύρονται δε συμμετέχει σε αυτό. Αυτές οι ενέργειες ξεκινούν από τα όργανα της τάξης, οι οποίοι είναι οι πρώτοι που πετάνε μολότωφ και σπάνε βιτρίνες, απλά δεν είναι αυτοί με τις στολές.
Όσοι από εσάς νομίζετε ότι μπορείτε, κατεβείτε σε κάποια πορεία να τα διαπιστώσετε και μόνοι σας. Δοκιμάστε μια από αυτές τις μέρες, απλά να κάνετε μια βόλτα στην Αθήνα και αυτομάτως θα δείτε ποια είναι η αντιμετώπιση, ακόμα και σε κάποιον που δεν προκαλεί. Δεν έχετε το δικαίωμα ούτε να περπατήσετε ειρηνικά. Είστε όλοι ύποπτοι.
Οι υπόλοιποι ψάξτε το, θα βρείτε ντοκουμέντα. Αρκεί την επόμενη φορά που θα σχολιάσετε ανθρώπους που ψάχνουν μια καλύτερη ζωή και κοινωνία και διαδηλώνουν γι' αυτό, να μη βιαστείτε να πιστέψετε τον όποιο δημοσιογράφο. Να μην τους καταδικάσετε πρώτα εσείς.
Και προς Θεού, την επόμενη φορά που θα ψηφίσετε, να μπορείτε μετά να δείτε στα μάτια το παιδί του γείτονά σας, όχι μόνο το δικό σας.
Καλά Χριστούγεννα..
